W normalnych warunkach demokratycznych, po przegranych wyborach (sejmowych) powinna nastąpić wymiana przewodnictwa – ale podkreślam, w normalnych warunkach. W związku z tym, że normalnych warunków w Polsce nie ma, ani na horyzoncie nie widać, wymiana lidera na prawicy by oznaczała rozdrobnienie i zapaść jakiejkolwiek alternatywy do postkomunistycznego establishmentu.
Prawica na ogół ma tendencję do popełniania seppuku. Widać to np. po Marku Jurku, który dobrowolnie zamienił łaskę marszałkowską na paczkę pestek – z może i zacnych ideałów, ale co z tego, skoro nie ma teraz najmniejszej możliwości urzeczywistnienia swoich politycznych lub moralnych założeń?
Pierwszy raz po upadku komuny, mamy w Polsce dość stabilną sytuacje partyjną. Mnie akurat cieszy "monopol" PiSu i PO na scenie politycznej. Mamy jedną silną partię, która podjęła walkę z układem, jaki powstał po 1989 roku i pomimo, że jest trudno rozłupać postkomunistyczny ordnung, to jednak Polska AD 2009 jest inną Polską jak przed 2005 rokiem.
Pomimo niezadowolenia elektoratu konserwatywnego – nic złego się nie dzieje. Zdobycie władzy to jedno, utrzymanie jej to drugie. Pierwsza próba za Olszewskiego trwała krótko, rząd był słaby, "oni" silni. Za Kaczyńskiego, "oni" byli już osłabieni, więc jego rządy trwały nieco dłużej.
W chwili obecnej ważniejsze jest rozbudowywanie siły partyjnej, jak sama walka o władze. Pierwszy etap zakończony - na prawo od PiS nie ma nic. Drugi etap to zmycie z siebie zapachu po Samoobronie i LPR – który jest już również zaawansowany, bo wypominanie Kaczorowi sojuszu z Lepperem, nikogo już nie wzrusza (nawet, gdy dziennikarze naszych wspaniałych mediów, starają się to często wypominać i robić przy tym minę, tonować głos i udawać zszokowanie i oburzenie, jakby to wczoraj miało miejsce …). Etap trzeci to walka o prawicowe-centrum.
Pozytywnym sygnałem dla partii Kaczyńskiego jest sojusz, jaki powstanie w europarlamencie wspólnie z brytyjską partią Konserwatystów i czeskim OSD. Pozytywnym sygnałem jest również – pomimo nadal dobrych wyników Platformy – narastające niezadowolenie z "rządów miłości". I choć mamy białoruskie media, to czasem prześwitają wiadomości, jak np. ta o 6 km zbudowanych autostrad w ubiegłym roku…
Cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie...
Ziobro musi poczekać - jakieś 10 lat.
